Onze wereld op z'n kop

Kwart voor zes wekker. Phoe wa vroeg zeg, en dan nog zo'n eind.
Half zeven taxi chauffeur precies op tijd om naar het station te gaan. Trein ook op tijd, so far so good. Inchecken easy peasy (behalve dan enig gehannes met plastic zakjes met 'vloeistof' - nieuwe ellendigheid Schiphol). Eerste stint: god, wat toch weer lang, zo'n vlucht naar Singapore. Aldaar lekker douchen want aan de ene kant is het 6 uur s'ochtends en aan de andere kant is het pas 11 uur s'avonds.
Dan weer verder naar Brisbane, nog maar 8 uurkes.

Brisbane, eindelijk ... meteen weer die vertrouwde Ozzie mentaliteit van de mensen. Het schijnt heel warm geweest te zijn met als resultaat onweersbuien net voor we kwamen. Het apartement is geweldig. Wijntje en naar bed want we zijn kapot.
Gelijk de volgende ochtend half zes op (sja, jetlag). WiFi werkt meteen en we zijn online om mensen te bellen en te mailen. Naar het centrum lopen om wat Brisbane op te snuiven en alvast wat dingen te regelen.

Allemaal nog wat onwerkelijk maar daar zijn we dan!

Hoort wie klopt daar kinderen?

Wat een drukte in dit kikkerland. Na een avond file komen we in Eindhoven aan in ons onderkomen voor de komende drie weken; Cathy en Jan-Willem's huis, die in Vietnam zijn.

Dan volgen drie weken bezoekjes aan vrienden en familie. We worden overal volgestopt met drank en eten. Lekker, dat zullen we missen! Maar de tijd dringt en het wordt tijd voor afscheidfeestjes.

We hebben wat moeite om in feeststemming te komen zaterdag (in Eindhoven), tot we in 'de Valk' zijn. Na enige reorganisatie was de toko gereed voor zowel 'NoID' als de gasten. Gave band, veel vrienden, familie, kado's, sieraden, iets te weinig bitterballen, teveel bier en veel te laat thuis. Als vanouds!

De volgende middag borrelen met wat hapjes in de 3 weesgegroetjes. De Roosendaal vrienden waren er allemaal (nou ja in ieder geval iedereen die zondag middag altijd in de Mauvestraat kwam) met een unieke (en lekkere) taart en foto's van vroeger. De familie had een geweldig fotoboek gemaakt. En verder is onze muntenverzameling uitgebreid en waren er kaarten, boeken en Nederlandse hapjes.
Middernacht rollen we buiten (met Pa, Johan, Pierre en Jose natuurlijk).

Na drie en een halve week, diverse etentjes, bezoekjes en twee feesten later zijn we nog net in staat de koffers (weer) in te pakken.

Bedankt allemaal, het was een fantastisch afscheid!

Inpakken en wegwezen !

OK daar zitten we dan op de koffers in een leeg huis. De verhuizers hadden maar een paar uur nodig om ons hele hebben en houwe in dozen te pakken. Morgenmiddag 4 uur vliegen we naar Nederland.

Vrijdags met de Renault mannen 'ge-curried' in Oxford en daarna alle cocktails uitgeprobeerd. Peer heeft een stukkie achtervleugel van de auto gekregen met alle handtekeningen erop van het Race team inclusief Pat en Fernando!

Op de valreep de Clio Sport verkocht aan een collega. Vrijdags op het werk, inclusief in de verkoop prijs een lift naar huis.

En dan even een auto huren voor een dag. Zou een makkie moeten zijn ... NIET dus. 's Morgens lopen we (we hebben immers niets anders meer) 1.5 uur lekker in het zonneke naar de verhuurdruif. Kregen we de auto niet mee want we hadden de bevestiging niet uitgeprint (nee natuurlijk niet, die printer zit in een van die dozen). Aha, toch de bevestiging nog meegenomen op een memory stick. Maar nee, de druif heeft geen computer dus ging het wederom niet door. Na een uur rondvragen bij bedrijven en zelfs bij mensen aan de deur (!) hoe langer hoe wanhopiger, lukt het nog net 5 minuten voor sluitingstijd en krijgen we de auto mee (diepe zucht).

Na onze favoriete bezigheid van onderhandelen met de huisbaas, krijgen we onze borg terug en kunnen we eindelijk aan de Cava (klapwijn, ff wennen voor Peer die alleen champagne gewend is) om te vieren dat we er klaar voor zijn!