Dakloos

Deze foto heeft er niets mee te maken maar Peer vond dattie erop moest om te bewijzen dat we in Australie zijn... Dit was overigens de (monotoon rooie rechte lange) weg naar een bush-camping. We zijn omgedraaid omdat Annet angsten kreeg bij het aanzien van de 'nou ja, camping'.

Milbun is geweldig! Deel 2

We besluiten een lang weekend naar de kust te gaan, want het gaat tegen de 40 graden worden. Een ruime lunch op een terras aan de zee wordt ons gebracht door een vriendelijk Vlaams serveersterke.

Iedereen uit Melbourne heeft hetzelfde besloten als ons, want we hebben moeite een camping te vinden. Uiteindelijk hebben we ons door een ranger (bos/strandwachter) een plaatsje aan het strand laten wijzen. Perfect, precies genoeg schaduw om te overleven en op loopafstand van een gezellig kustplaatsje met terrasjes galore. Natuurlijk eindigen wij met een wijntje en een frietje met gegrilde vis bij ons caravanneke.

Ozzies doen hier ieder jaar een zandkasteel competitie. Hemel wat een bouwwerken.

De avond daarna zakken we tot diep in de nacht door op het strand met wat jongelui uit Melbourne. We werden bij hun uitgenodigd omdat Annet zei dat ze ook muziek speelde. Meteen pakte ze de tamboerijn om hem vervolgens 3 uur netjes met rust te laten. We werden beloond met een biertje (niet aan de boom gebonden overigens).

Enigzins brak (maar toch klokken we 16 min tussen wakker worden en aanrijden), vertrekken we de volgende dag weer naar Melbourne, maar eerst komen we onderweg nog de beste ontbijt tent van Victoria tegen, waar we een fantastisch broodje ei met spek verorberen (ja, klinkt saai maar was tot perfectie uitgevoerd).

Philip Island

Het plan voor de eerste echte vlucht is landen op het strand. Goed plan, helaas is de landingsbaan daar wat kort en durven we dat niet aan. Dus we gaan naar Philip Island, een eiland voor de kust bij Melbourne. Mooie vlucht en we leren al op z'n Ozzies te navigeren met behulp van onze in de aankoop inbegrepen GPS. We hebben alle nieuwe kaarten gekocht en kunnen de route makkelijk volgen. Dat zal nog wel anders worden op de langere vluchten vanwege het gevreesde 'featureless landscape'; veel niks dus eigenlijk.

Opnieuw is het wat winderig en ook nog van de verkeerde kant; nogal wat zijwind. Bovendien was de baan van gravel en met zijwind glijd je er dan nogal gemakkelijk vanaf. Oh ja, en aan het einde van de baan zijn er dan de kliffen naar zee (STOP WATER). Spannend. Bij de derde poging lukt het dan toch om um aan de grond te zetten. Wat de goedkeuring van de vliegveld bemanning krijgt.

Iets te spannend misschien maar wel een hele mooie vlucht over het eiland en langs de kliffen.

Whiskey Foxtrot Sierra

OK daar istie dan: ons vliegtuigje. Tijger Bob heeft hem overgevlogen van Scone naar Lilydale (bij Melbourne). Vluchtje van 5 uur maar hij heeft het gevonden!
De rechter heeft zich nog steeds niet vertoond (wel gebeld overigens). Volgens ons istie fictief (alla Charlies Angels). Hoewel we hem op het internet gespot hebben in vol ornaat met pruik.

Wij een overnachting voor Bob geregeld en een avond op stap. Bob heeft veel leuke verhalen (over de rechter) en vlieg-uitjes ter advies. Vooruit, een anekdote van de rechter dan: een verdachte krijgt een vonnis van 25 jaar. Verdachte: 'maar misschien leef ik zolang niet meer'. Rechter: 'dan adviseer ik je om je uiterste best te doen!'.

Na een hectische paar dagen (de overheid verwacht hier een volledige nieuwe vlieg-review, bijna een nieuw examen), heeft Peer het dan toch voor elkaar dat we kunnen gaan vliegen. Om te beginnen een klein testvluchtje van een uurke langs de Dandenong ranges (berggebied). Blijkt het nogal winderig te zijn. Annet heeft geen tijd om op de kaart te kijken of foto's te maken, want ze is druk bezig haar maag in bedwang te houden en Peer heeft zijn handen vol aan het vliegtuigske in bedwang te houden. Goed begin, maar we landen veilig en zijn vol goede moed de volgende vlucht aan het plannen.

Binnenkort meer.......

Milbun is geweldig!

Sommige Europeanen denken dat de stad Melbourne heet maar echte Ozzies weten dat het Milbun is. Spreek een keer Melbouuurrne uit en ze weten waar je niet vandaan komt!

Affijn, terug uit Perth, begeven we ons weer naar onze inmiddels vertrouwde camping in Healesville, waar de druppel trouw op ons wacht. Na die nachtvlucht hebben we een ochtend dutje nodig, maar de volgende dag zijn we helemaal klaar voor Milbun. Een superdeluxe camping op een half uurtje bussen van het centrum. De stad heeft alles wat we de eerste keer (in 2001) al prettig vonden. Oude gebouwen en kerkjes naast nieuwe wolkenkrabbers, winkels, uitgaan en kantoren allemaal door elkaar, hetgeen het een orginele en bijzondere stad maakt. St Kilda, een wijk aan de kust, is nog steeds erg gezellig voor een zondag middag borrel en het winkel centrum lijkt oneindig. Kortom, we vinden Milbun wel leuk!

Een uur oostelijk buiten de stad (Healesville) is het prachtig bergachtig terwijl de stad zelf aan de kust ligt. Leuke combi. Nog iets verder oostelijk schijn je zelfs te kunnen skieen.

Bovendien is in Melbourne (hoofdzakelijk aan de oostzijde) het centrum van de auto industrie.

Onze beslissing staat nu wel vast: we gaan ons in deze omgeving nestelen.