Koekoek, koekoek!

Tussen al het zoeken naar een huis (wat veel moeilijker is dan verwacht) maken we ook nog wel tijd om de omgeving te verkennen. Dus op advies van de handdoeken verkoopster gaan we op zondag de bergen (Dandenong Ranges) in om allerlei kleine antiek en curiosa winkeltjes te bekijken en te lunchen in een van de vele restaurantjes. Het lijkt wel of heel Melbourne hetzelfde idee heeft. Wat een drukte, het is bijna niet mogelijk om de auto te parkeren. Maar de winkeltjes zijn leuk en rond lunchtijd zijn we net in de buurt van The Cuckoo restaurant. Daar hadden we ooit een aankondiging van gezien dat ze de Nederlandse koninginnedag vierde, en hoewel we dat gemist hadden, vonden we dat we er toch maar eens moesten gaan lunchen FOUT!
Voor we het weten zitten we in een grote Bavariaanse eetzaal (een van drie!) met grote tafels waaraan hele families van oma tot kleinkind zitten. De bediening is in Tiroler klederdracht en de muziek is van een trio dat alle Duitse meezingers kent en alle flauwe grapjes maakt. De lunch is een erg Duits buffet kompleet met rode kool, zuurkool en gerookte paling. Het eten is eigenlijk best goed en we beginnen ons net iets meer op ons gemak te voelen als ‘de show’ begint. Een jodelaar Hans! die ook een koeiebellen concert doet en een overduidelijk niet-Duits meisje met de Sound of Music liedjes. Verder wordt iedereen in de zaal bij de show betrokken: “waar komen jullie vandaan?” “Italie!” waarop het trio Oh Solo Mio inzet etc. Wij weten net aan deze participatie te ontkomen. Deze fantastische show vindt plaats tussen ons tafeltje en de uitgang in, waardoor we met geen mogelijkheid ongezien kunnen ontsnappen. Net als we denken dat we alles gehad hebben komt de overduidelijk wel-Duitse eigenaar de verjaardagen van de gasten aankondigen (en jawel het trio zet natuurlijk een langzullenzeleven in).
Daarna lukt het ons eindelijk om te ontsnappen en veilig buiten beloven we ons zelf hier voorlopig niet meer terug te komen…… (tenzij we bezoek uit Europa hebben).

Drie jaar getrouwd!

Het lijkt nog zo kort geleden. Om het te vieren boeken we een weekendje in Milawa. Dat is midden in een wijngebied en vooral de Brown Brother’s wijngaard is beroemd en heeft bovendien een landingsbaan tussen de druivenranken. Het is het ‘The Queen’s birthday weekend’. Dat betekent maandag vrij en overal speciale aktiviteiten, zoals wijnproeverijen.
Milawa ligt aan de andere kant van de bergen en als we bij ons vliegtuigje aan komen zien we de wolken in de bergen hangen. Dat wil zeggen dat je er niet overheen kunt vliegen (je moet wat kunnen zien). Dus we besluiten met de auto te gaan. Het is een prachtige rit en onderweg klaart het weer op. Hadden we misschien toch kunnen vliegen? We lunchen in Mansfield, wat aan het begin van het skigebied is.

Daarna verder en vlak voor Milawa is er politie controle en moet Peer blazen. Terwijl we in de rij staan probeert hij zijn rijbewijs achteruit de auto te halen. Wat de volgende conversatie met de politieagent oplevert:
Politie: Ik dacht dat je ervandoor wilde gaan.
Peer nog heel braaf: nee meneer, ik wilde mijn rijbewijs pakken.
Politie: Dat heb je niet nodig als je niets gedronken hebt. Heb je gedronken?
Peer nog steeds braaf: Nee, meneer.
Politie, nadat Peer geblazen heeft: Back to the pub and have some then.
Peer, iets dapperder: We zijn op weg naar een wijnproeverij
Politie: Ook goed, dan zie ik jullie daar wel. Tot ziens!
Toch anders dan in Nederland!!!

Het wordt een fijn weekendje met niet alleen lekkere wijntjes maar ook kaas-, mosterd- en olijven-proeverijen. Het hotelleke is perfekt en ze zetten zelfs speciaal voor ons een TV in de lounge en zorgen dat de open haard aan is omdat wij ‘natuurlijk’ midden in de nacht om 3 uur de Formule 1 race in Montreal willen zien. Dat was gelukkig ook een race die de moeite waard was om voor op te staan Als we maandag terugrijden is het een regenachtige dag. We zijn blij dat we met de auto zijn anders hadden we niet terug kunnen vliegen.

Onderweg moet Peer even op de foto met 'de grote held van Australie': Ned Kelly. Er heerst landelijke twijfel of Ned nou een Robin Hood was of een ordinaire paardendief. Het was geen tweeling broer van Einstein. Op zijn vlucht voor de politie had hij zich een harnas aangemeten (zie waarheidsgetrouwe afbeelding) maar vergeten zijn benen af te schermen dus ze schoten hem in z'n knieen en hebben hem opgehangen. NIET heeft hij gezegd 'such is life'.

We besluiten wel dat we zeker nog eens terug naar Milawa moeten om onze wijnvoorraad aan te vullen en dan wel met het vliegtuig.