Van je familie moet je het hebben!

Nog meer adres perikelen leverde uiteindelijk op dat we gewoon weg niet zonder een adres kunnen in Australie. We hebben namelijk een adres nodig voor medische hulpvoorziening, Ozzie rijbewijs, bank, etc, etc. Iedere oplossing levert nieuwe problemen op (bv reisverzekering kan niet - knap klote alsje ALLES bij hebt). OK, dus de eerste optie was dat we dan toch maar iets goedkoops moesten huren voor de eerste 3 maanden, alhoewel we daar dan bijna niet zouden gaan zijn. Dit was bovendien geheel niet in de spirit van het 'vrijheid-blijheid', 'we kijken nog wel waar we ons gaan vestigen' idee.

Nu blijkt dat een nicht van Annet al honderd jaar in Oz woont: Angele. Ze heeft die al in geen eeuwigheid gezien. We hebben heel dapper Angele gevraagd of we haar adres mogen gebruiken voor de tijd dat we rondtrekken. Hierop werd positief gereageerd ... daar zijn we HEEL blij mee !!!

Het plan is nu dus 2 twee weken Brisbane en dan op naar Sydney om aldaar de formaliteiten te regelen. Angele woont in Sydney namelijk. Dit geeft ons de extra aansporing om deze omgeving heel snel te gaan verkennen.


Ondertussen zijn we (Renault F1) weer dubbel wereldkampioen geworden: Coureur (Fernando) en Constructeurs. Wat een feest !!!
Peer met Lowen Hosen bij het podium...

Natuurlijk moest dit thuis gevierd worden met het ledigen van de 2005 kampioenschapswijn (een van Fernando's kadootjes). Ah nee, heeftie KURK (verrekte wijncursus ook). Toch opgedronken natuurlijk, maar moestie nagespoeld worden met een fleske van de Morissons (Albert Heijn hier). Weer te laat naar bed!

Leuk afscheidsavondje gehad in 'Chippy' met de collega's en baas van Annet. Morgen afscheid van Peer's collega's in Oxford. Druk druk, gekkenhuis.

Iedere dag nieuwe uitdagingen!

Inmiddels ben ik bezig met alles 'verhuis klaar' te maken. Aangezien de import regels in Oz nogal streng zijn, wil dat zeggen dat alles ontsmet/schoongemaakt moet zijn. Dus alle modder van schoenen, fiets en golfstokken. We zijn gewaarschuwd wat de dingen zijn waar ze extra streng op controleren. Onder andere de golftas. Maar hoe maak je in hemelsnaam een golftas schoon. Eerst maar een op z'n kop gehouden. Help, een denneappel! Een van de ten strengste verboden artikelen. Wij verhuizen maar een deel-container, maar als ze zoiets vinden ben je ineens verantwoordelijk voor de ontsmetting van de hele container. Inmiddels ligt de hele badkamer onder de modder en troep, (we hebben immers tuin noch balkon meer) wat natuurlijk fantastisch is in de beroemde engelse badkamer met tapijt op de vloer.
Wie zei ook alweer dat racen voor een wereldkampioenschap stressvol was.....

Heftige tijd

OK, de Vmax is verkocht. Niet geheel vlekkeloos overigens: hij ging inderdaad goed op e-bay, totdat op het laatste nippertje Hans aus Munchen het hoogste bod deed. Geen enorme slimmerik die al een vlucht geboekt had en de Max naar Deutschland zou rijden - hoewel aangeraden dat niet te doen. Omdat Annet er alleen voor stond had ze de Max bij onze vriendelijke garage meneer Peter Holland geparkeerd. Hans kwam hier en bood ineens de helft. Dat ging niet door dus unser Hans kon vloekend terug nach Munchen. Toen kocht uiteindelijk onze vriend Peter Holland toch nog de Max - bedankt!

Wat een emoties weer bij de Japan Race! En feesten - Peer wankelt het vliegtuig uit, helemaal onder de rooie wijn en heeft 3 dagen nodig om bij te komen.

Annet was naar het Tuna festival geweest in Eindhoven en kwam ook bijna niet meer terug: eerst 5 uur vertraging - vlucht verschoven naar de andere dag en bij Patries blijven logeren in Amsterdam, nog bedankt. Andere dag gelukkig maar anderhalf uur vertraging...

De tijd begint te dringen en we moeten afscheid gaan nemen van vrienden en kennissen in de UK. Onze vrienden van de wijnclub hadden speciaal voor ons een engels etentje georganiseerd. Was heel erg gezellig. Ook Joe (de mede-piloot op de bruiloft) is nog gedag komen zeggen. Hij was alleen, want Jackie was druk bezig hun emigratie naar New Zealand te regelen (die gaan we nog wel tegenkomen Down Under!)

We zijn natuurlijk nog steeds bezig spullen kwijt te raken en hebben de nieuwe huurders inmiddels ontmoet die wel interesse hadden in het een en ander, mooi!