Het oog van de naald

We zijn goed weggekomen - de afgelopen bosbranden waren bij ons voor op een steenworp afstand.

We waren allebei op het werk maar Annet had meldingen gezien op het internet. Snel naar huis, maar alle wegen rondom ons huis waren al afgesloten. Dus we spraken ergens op een parkeerterrein af. Daar waren we niet de enige, verschillende mensen stonden daar te wachten op familieleden. Want inderdaad, we mochten niet meer naar huis en moesten ons registreren bij een 'relief centre'. Daar nog even een snel radio interview gedaan. Ondergoed en tandenborstel gekocht en op naar een hotel.

Vroeg in de ochtend konden we weer naar huis. Wat een onzekerheid: we konden een hoopje as aantreffen of gewoon ons huis. Gelukkig was alles er nog. Volgens de buren en de brandweer was de wind net op tijd gedraaid van onze huizen vandaan. De berg rookt nog steeds maar het vuur is onder controle. De overburen en naaste buurman hadden overigens erg goed voor ons huis gezorgd. 10.000 liter water hadden ze uit onze tanken met onze gemotoriseerde waterpomp rondom en over het huis gesproeid. We hebben ze als dank op een ontbijtje getrakteerd. Peer zijn collega's hadden het radio interview al gehoord en hij hoefde dus niet uit te leggen waarom hij er niet was.

We hopen toch zo op regen!

Black Saturday

Wij zijn OK en ons huis ook. Maar we zijn wel behoorlijk geschrokken zoals iedereen hier.

Het begon met voorspellingen van zeer hoge temperaturen en veel wind van het noorden (is hier de warme woestijn wind) en dus een groot gevaar voor bosbranden.

's Morgens om half 10 was het al 34 graden en dat liep op tot 46.5. De warmste dag ooit in Melbourne. De wind leek op een haarfohn op maximum. De was was droog in record tijd.
De hele dag naar de radio luisteren en naarmate de dag vorderde kwamen er steeds meer brand verhalen. De grootste waren 50 /60 km van ons vandaan en een kleinere kwam op 3 km.
We dachten goed voorbereid te zijn: we hadden net een brandpomp (firefighting pump) gekocht en hadden zelfs 's morgens nog wat struiken gesnoeid. Achteraf denken we dat we weg hadden moeten gaan.

's Avonds kwam de 'cool change': de temperatuur zakte 15 graden in even zoveel minuten. Geen regen echter. Maar het grootste gevaar leek geweken.

Pas de volgende dag werd echt de ernst van wat er gebeurd was duidelijk; enorm veel huizen verbrand en veel mensen omgekomen. Tegelijkertijd kwam ook de hulpverlening op gang en werden in recordtijd goederen en geld ingezameld om iedereen te helpen. Goed om de Australische mentaliteit om elkaar te steunen in moeilijke tijden mee te maken.

Op dit moment branden er nog steeds gebieden maar het is meer onder controle.